zapuścić się

См. также в других словарях:

• zapuścić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zapuszczać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapuszczać się – zapuścić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} idąc, docierać dokądś, zwykle dalej, niż się zamierzało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Turyści zapuszczali się w wąskie uliczki Starego Miasta. Myśliwy zapuścił się daleko w las. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapuścić — dk VIa, zapuścićpuszczę, zapuścićcisz, zapuścićpuść, zapuścićcił, zapuścićpuszczony zapuszczać ndk I, zapuścićam, zapuścićasz, zapuścićają, zapuścićaj, zapuścićał, zapuścićany 1. «wprowadzić, włożyć, wbić coś do wewnątrz czegoś, umieścić coś w… …   Słownik języka polskiego

• zapuścić — pot. Zapuścić oko, spojrzenie, wzrok, żart. żurawia «podejrzeć, zajrzeć ukradkiem»: (...) siedząc u ojca na kolanach, mogłem zapuszczać wzrok do środkowej szuflady. Leżały tam przedmioty, które oglądałem zawsze z nie słabnącym podziwem i… …   Słownik frazeologiczny

• zapuszczać – zapuścić korzenie — {{/stl 13}}{{stl 7}} przebywać gdzieś bardzo długo, zadomawiać się gdzieś; też: umacniać, ugruntowywać się (o znaczeniu, pozycji czegoś) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kapitalizm dopiero zapuszcza korzenie w naszej rzeczywistości. Osiedleńcy zdążyli już… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozkorzenić się — dk VIa, rozkorzenić sięni się, rozkorzenić sięnił się rozkorzeniać się ndk I, rozkorzenić sięnia się, rozkorzenić sięają się, rozkorzenić sięał się «szeroko zapuścić korzenie, rozkrzewić się» Rozkorzeniły się bluszcze. przen. «wejść w zwyczaj,… …   Słownik języka polskiego

• zagłębić — dk VIa, zagłębićbię, zagłębićbisz, zagłębićgłęb, zagłębićbił, zagłębićbiony zagłębiać ndk I, zagłębićam, zagłębićasz, zagłębićają, zagłębićaj, zagłębićał, zagłębićany «zanurzyć coś głęboko, zapuścić w głąb czegoś, umieścić w głębi, we wnętrzu… …   Słownik języka polskiego

• zapuszczenie — n I 1. rzecz. od zapuścić. 2. rzad. «stan zaniedbania, zniszczenia» zapuszczenie się rzecz. od zapuścić się …   Słownik języka polskiego

• zapędzić — dk VIa, zapędzićdzę, zapędzićdzisz, zapędzićpędź, zapędzićdził, zapędzićdzony zapędzać ndk I, zapędzićam, zapędzićasz, zapędzićają, zapędzićaj, zapędzićał, zapędzićany 1. «pędząc, popędzając zmusić kogoś, coś (zwierzęta) do wejścia gdzieś, do… …   Słownik języka polskiego

• wkroczyć — dk VIb, wkroczyćczę, wkroczyćczysz, wkrocz, wkroczyćczył wkraczać ndk I, wkroczyćam, wkroczyćasz, wkroczyćają, wkroczyćaj, wkroczyćał 1. «krocząc dostać się gdzieś, wejść, szczególnie: wejść wolno, uroczyście, poważnie» Delegacja wkroczyła do… …   Słownik języka polskiego

• zabrnąć — dk Va, zabrnąćbrnę, zabrnąćbrniesz, zabrnąćbrnij, zabrnąćbrnął, zabrnąćbrnęła, zabrnąćbrnęli, zabrnąćbrnąwszy «brnąc zajść gdzieś, zapędzić się, zapuścić się dokądś» Zabrnąć na środek bagna. Zabrnąć w wodę po pas. Zabrnąć w gęstwinę leśną.… …   Słownik języka polskiego